Diario de viaxe a Escocia e Irlanda en coche dende Lugo, facendo o percorrido que se pode ver no mapa:
¿POR QUÉ É ESTA UNHA VIAXE DIFERENTE?
Un mes é o tempo que dispoñemos para percorrer estes dous países. Un mes que queremos aproveitar ó máximo, e non entendemos aproveitar no sentido de ver moitos lugares de interese turístico, senón como disfrutar a viaxe, sen rutas establecidas, sen horarios e reservando só o necesario, ou o que é o mesmo, facendo o que nos apeteza no momento, e sen seguir moito os itinerarios e lugares de interese marcados polas guías turísticas. Vai ser unha viaxe bastante diferente a outros moitos que fixemos, nos que nos deixabamos levar mais por ver “a onde teñen que ir todos os turistas”, e dicir, onde nos mandan as guías de turismo. Non é que estea en desacordo con este tipo de viaxes, pero desta vez queriamos unha viaxe diferente, onde as guías de turismo (que tamén levabamos) só serviran como unha recomendación, unha mera fonte de información, pero despois nós faríamos o que nos petase. Tamén é unha viaxe diferente a que fixemos ó ano anterior; a viaxe ó Cabo Norte en coche (ligazón) que tantas entradas ten neste blog. É diferente por que a razón desa viaxe era un obxectivo: Chegar ó Cabo Norte; esa era a razón fundamental da viaxe, cumprir o sono de chegar a ese lugar; as moitas horas de coche que pasamos para lograr ese obxectivo non mermaron en absoluto a maxia desa viaxe. Foi unha viaxe tamén diferente, e excepcional.
Polo tanto, se queredes información dos lugares turísticos para visitar aproveitando ó máximo posible o tempo, recoméndovos que merquedes unhas das excelentes guías turísticas que hai no mercado (El Pais Aguilar, Lonely Planet, Guias Azules, etc…), así como consultar moitas páxinas web onde podedes atopar moita información destes lugares; pero se ademais queredes coñecer Escocia e Irlanda doutra maneira, dunha forma distinta (polo menos para min) , podedes ler o diario de viaxe do meu percorrido, reflectindo a miña visión das paisaxes, das poboacións turísticas…e non turísticas, dos lugares que mais me chegaron, dos aloxamentos mais e menos acolledores, dos bares onde merece a pena tomarse unhas cantas pintas…
A VIAXE
Para min empezar unha viaxe saíndo da casa ó aeroporto, meterme no avión, e aparecer ó cabo dunhas horas no lugar de destino, pérdeme parte da esencia do viaxe. Por iso sempre que podo, gústame chegar ó destino pouco a pouco, en varias etapas, porque son dos que pensa en que a viaxe non so é chegar ó destino, senón de disfrutar do camiño. Por esta razón fixemos a viaxe no meu coche, no cal saímos da casa ata Bilbo, onde collemos o ferry ata Portsmouth (Inglaterra). Dende alí, fomos en coche ata Escocia e pasamos alí 11 días. Despois, collemos outro ferry a Irlanda para disfrutar de outros 11 días ata que embarcamos nun terceiro ferry ata Roscoff, na Bretaña, e dende alí de volta á casa por estrada. O percorrido describireino a modo de diario de viaxe, é dicir, comentándoo día por día, incluíndo ademais, todos os datos de quilómetros percorridos, aloxamentos e prezos de todo o gastado día por día para dúas persoas, facéndoo todo mais ameno con fotografías que fixen na viaxe.
28 DE XULLO: COMEZA A VIAXE
Lugo – Bilbo
O ferry ata Portsmouth saíanos de Bilbo ó dia 29 a 1 da tarde, esa é a razón pola cal empezamos a viaxe o día anterior. Así que ese día aproveitamos a mañá para rematar de preparar a equipaxe e facer algunhas xestións relacionadas coa viaxe. Saímos despois de xantar e fixemos os case 500 quilómetros ata Bilbo, onde chegamos xa de noite. Durmimos nun hotel Formule 1, cadea de hoteis moi famosa en Francia, onde por só 35€ tes unha habitación dobre bastante ben equipada, aínda que con baño compartido.
-Gastos pagados no día: (105€ en total)
Gasóleo: 52€
Cea (Hotel Ibis): 18€
Aloxamento: Formule 1 Barakaldo: 35€
-Km percorridos no día: 483 km
29 DE XULLO: “PRIDE OF BILBAO”
Bilbo – ferry “Pride of Bilbao”
Como o ferry non sae ata a 1 da tarde, aínda podemos almorzar tranquilamente e facer unhas compras nun centro comercial próximo ó hotel, sobre todo para mercar provisións, xa que segundo nos comentaron a comida no ferry é cara e non moi boa para o que estamos acostumados, así que mais vale facer un bo almorzo e subsistir despois algo mais de 24 horas á bocadillos e froita. Tamén aproveitamos para encher o depósito, xa que o gasóleo no Reino Unido é máis caro.
Cunha hora de adianto chegamos ó porto de Santurtzi, concretamente ata o espigón número 3, que é onde sae o ferry e que está moi ben sinalizado, xa dende a autopista A8. Despois de aparcar o coche na bodega, deixamos a equipaxe no camarote (unha vez que o barco sae, non se pode baixar ata o coche).
O barco sae puntual, e pouco despois de partir, unha vez que nos afastamos da terra baixamos ó camarote. Escollemos un camarote dobre e exterior, xa que pasar as 29 horas previstas no barco nun camarote interior faise algo claustrofóbico, e ademais, a diferenza de prezo non era moita. Pagamos en total 487€, que inclúe o billete para 2 adultos, o coche e o camarote exterior, e que non o consideramos excesivo tendo en conta que os dous ferries que saían dende Santander eran mais caros
Como teño a sorte de non marearme, disfruto moito do tempo que paso no barco. Dedícome sobre todo a ler, e de vez en cando botar un ollada ó mar polo ollo de boi do noso camarote, no lado de estribor. Ás veces imos dar un paseo polo barco, onde mercamos algún refresco e larpeiradas na tenda libre de impostos, así como un adhesivo para adaptar a luz dos faros ás estradas das illas, para non deslumbrar ós coches que veñen de fronte. Tamén aproveitamos para ir á cuberta a ver o mar, onde xa non se ve nada de terra ó redor, e onde contemplamos unha fermosa posta de sol.
-Gastos pagados no día: (En total 541€ + 11.78£)
Gasóleo: 30€
Almorzo: 9.50€
Supermercado: 14.50€
Billete do Pride of Bilbao: 487€
Adaptador de faros: 7.99£
Outros: 3.79£
-Km percorridos no día: 15 km
30 DE XULLO: A PARTIRES DE AGORA, A CONDUCIR POLA ESQUERDA
Ferry “Pride of Bilbao” – Portsmouth – Stonehenge – Amesbury
A hora prevista de chegada a Portsmouth é as 17:15 hora británica (1 hora menos que no continente), e ó redor das seis da tarde xa estamos co coche na estrada. Como nunca conducira pola esquerda, ía con moito coidado, sobre todo nos cruces e nas rotondas. Por autovía e por estradas convencionais penso que é bastante doado adaptarse.
Queríamos ver o famoso monumento megalítico de Stonehenge, así que decidimos ir directamente ata alí, e despois cear e durmir na poboación máis próxima: Amesbury.
Chegamos á entrada para visitar Stonehenge xusto á hora de peche e xa non nos deixaron pasar. Aproveitamos entón para dar un paseo polos arredores, dende onde se pode observar tamén o complexo megalítico.
En Amesbury, durmimos nun típico bed and breakfast (B&B), chamado Catkin-lodge (http://www.catkinlodge.fsnet.co.uk/), por 65£. Como é habitual neste tipo de aloxamento inclúe, aparte dunha cómoda habitación dobre con baño, un magnífico almorzo.
-Gastos pagados no día: (En total 15.4£)
Cea: 2 pizzas, 1 ensalada, 2 refrescos (King Pizza chicken, Amesbury): 11.40£
Outros: 4£
-Km percorridos no día: 100 km
31 DE XULLO: RUMBO A ESCOCIA
Amesbury – Stirling
Nada mellor que empezar o día cun bo almorzo, cousa que nos bed and breakfast (B&B) está case sempre asegurado. Soen incluír o típico almorzo inglés, composto principalmente por touciño, ovos, fabas, salchichas, tomate, …así como cereais, torradas, iogur, algo de froita e te ou café. Como para nós resulta un pouco forte, conformámonos con repetir cereais e torradas e non tomar nada do “cociñado”.
Saímos cedo cara ó norte, xa que queriamos chegar ata Stirling (Escocia) pola tarde. Durante os primeiros quilómetros, a estrada era estreita e sen beiravía, e con abundantes cruces e rotondas, que non estaba nada mal para irse acostumando á conducir pola esquerda. Pouco antes de Birmingham incorporámonos á M5, e continuamos ata Stirling todo por autoestrada, sen demasiado tráfico salvo nas proximidades de Liverpool e Manchester.
Ó redor das cinco da tarde chegamos a Stirling, onde tiñamos reservado para catro noites un B&B que atopamos en internet onde nos deixaban utilizar a cociña (Ryneemar B&B, http://www.ryneemar.co.uk/). Cando chegamos non había ninguén, así que aproveitamos para ir ata ó centro de Stirling para dar un paseíño e facer algunhas compras para á cea. Despois volvemos ó B&B, onde coñecemos os nosos anfitrións (Laura e George) e que nos caeron ben xa dende ó primeiro minuto. Ensináronnos a habitación e o funcionamento da cociña e ós poucos minutos xa estabamos cociñando e ceando, xa que despois dos quilómetros que fixeramos tiñamos fame.
Despois de cear fomos dar un paseo e a tomar unhas cañas, pois xa tiñamos ganas de entrar nalgún pub escocés. No primeiro tomamos unha Tennent’s “small” e no segundo unha “large”, mais ou menos o dobre que a anterior: bastante suaves pero moi ricas.
-Gastos pagados no día: (En total 80.32£)
B&B Catkin-lodge, Amesbury: 65£
Supermercado (Lidl, Stirling): 7.02£
Cañas: 8.30£
-Km percorridos no día: 656 km
1 DE AGOSTO: “GAMES” NAS TROSSACHS
Stirling – Callender – The Trossachs – Luss– Stirling
Hoxe decidimos dedicar o dia a coñecer o Parque Nacional The Trossachs, xa que nos apetece pasear por algún espazo natural e de paso queimar as calorías do bo almorzo que nos preparou Laura. A pouca distancia de Stirling, ás portas do Parque Nacional, paramos en Callender. Alí, xusto na entrada do Rob Roy Centre (que non visitamos) está a oficina de turismo, onde pedimos información de algunha ruta polo Parque Nacional, e onde nos dixeron que ese mesmo día íase celebrar alí uns “Highland Games”, é dicir, unha festa con típicos xogos escoceses, que dende logo non quixemos perdernos.
Pero antes de que empezaran os xogos deunos tempo para facer unha camiñada ata un monte próximo onde se disfruta unha boa panorámica de Callender e arredores.
A subida ó monte foi corta pero intensa, pero non veu mal para queimar parte do almorzo. Unha vez de volta ó pobo, xa había ambiente de festa, con varias bandas de pasarúas con gaitas que seguimos ata un lugar das aforas onde se ían desenvolver os xogos.
Para poder ver os xogos tivemos que dar unha doazón “voluntaria” para beneficencia de 8£ por persoa (si ou si) e unha vez dentro chama a atención un gran campo de xogos no centro, rodeado de múltiples barracas de feira, algunha tenda, un bar e varios lugares onde te servían todo tipo de comida basura. Tamén había unha campa onde se exhibían cans policía.
Como di o refrán “alli donde fueres haz lo que vieres” así que, como facía todo o mundo alí dentro, puxémonos a ver os xogos logo de pedir unhas cervexas no bar, e mentres tomabamos algo dunha pésima comida basura. Como era de esperar nuns xogos escoceses, supoñían unha clara demostración de forza e non moita táctica, así por exemplo podemos observar varios tipos de lanzamentos de pesos e troncos, así como de levantamento de pedras.
Para amenizar os xogos, había nun extremo do campo un palco onde actuaban grupos de bailes rexionais, sobre todo escoceses. Foi unha boa forma de pasar unha boa parte do día, así que xa entrada a tarde seguimos de camiño ó interior das Trossachs. A primeira parada, a moi poucos quilómetros de Callender é o Loch (é así como chaman os escoceses ós lagos) Katrine, fermoso lago dentro do Parque Nacional onde se pode dar un paseo ó redor ou unha volta en barco (nós non fixemos nada diso, xa que era bastante tarde).
Para rematar o percorrido dese día, visitamos o seguinte loch, o Loch Lomond, un pouquiño máis ó leste, facendo unha parada nunha aldea á beira do lago: Luss.
Chegamos de volta ó noso B&B de Stirling xa case de noite, onde ceamos nada mais chegar acompañados de Laura, con quen nos sentimos moi a gusto. Despois de cear dedicámonos ó que sería o noso ritual case todos as noites da viaxe: un paseo e unhas cañas nalgún pub próximo, para acercarnos máis ó modo de vivir dos autóctonos.
-Gastos pagados no día: (En total 76.70£)
Gasóleo: 47£
Entradas Highland Games en Callander: 16£
Comida basura nos Games: 4£
Cañas: 9.70£
-Km percorridos no día: 165 km
2 DE AGOSTO: A COSTA DO EAST NEUK
Stirling – St Andrews – East Neuk – Culross – Falkirk Wheel – Stirling
Como onte estivemos na montaña, hoxe decidimos visitar a costa, aínda que como é ben sabido falar de costa aquí non se pode relacionar en absoluto con sol e praia. A nosa primeira parada do día fixémola en St Andrews, unha das poboacións máis interesantes de Escocia a nivel histórico. Aínda que a catedral (que no seu tempo seica foi a máis grande de Escocia) e o castelo están en ruínas, a súa universidade segue en funcionamento na actualidade.
Seguindo a estrada da costa cara ó sur entramos na parte norte do Firth of Forth (estuario onde desemboca o Rio Forth, na cal á súa beira está a cidade de Edimburgo), coñecida co nome de East Neuk. Entre os pobos de pescadores que hai neste tramo de costa cómpre destacar St Monans e, máis no interior, Culross.
De camiño de volta á Stirling aproveitamos para ver o funcionamento da esclusa xiratoria Roda de Falkirk (Falkirk Wheel), que se utiliza como ascensor dos barcos que navegan pola canle. Neste enlace pódese ver o funcionamento: http://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Falkrikwheelanimationmedium.gif
A carón de Stirling, nun alto onde hai unha excelente vista da cidade, está o Monumento Nacional William Wallace, onde se garda a que din que era a súa espada de batalla. Nos non visitamos o interior, porque xa pechara e, ademais, oímos que non pagaba a pena.
Finalmente, paseo polas rúas de Stirling e o seu castelo, rematando ó dia tomando unhas cañas nos pubs da zona.
-Gastos pagados no día: (En total 18.04£)
Café en St Andrews: 2.10£
Supermercado (St Andrews): 10.24£
Cañas: 5.70£
-Km percorridos no día: 269 km
3 DE AGOSTO: EDIMBURGO
Stirling – Edimburgo – Stirling
Estando tan preto da capital de Escocia (uns 50 km) case sería un delito non coñecer Edimburgo, así que este foi o dia que escollemos para visitar esta famosa cidade. Cando lle dixemos a Laura que íamos en coche díxonos que a mellor forma de ir a Edimburgo era en tren, que nos deixaba xa no centro mesmo da cidade, e así non nos tiñamos que preocupar por conducir e aparcar. Ofreceuse, ademais, a levarnos ata á estación de tren de Stirling no seu coche.
E seguindo os consellos de Laura así fixemos. Levounos á estación de tren e, nada máis mercar os billetes, xa nos saíu ó tren que en mais ou menos unha hora nos deixaba no centro de Edimburgo. Fomos cara ó centro, concretamente á famosa Royal Mile e arredores, acercándonos ata a entrada mesma do castelo. A indiscutible beleza da cidade vese eclipsada pola gran cantidade de turistas que enchen as rúas e os lugares de interese turístico como o castelo, onde a cola de entrada é enorme. É lóxico, Edimburgo é un destino turístico de moda, e ademais estamos en pleno verán, e por se fora pouco durante todo o mes de agosto se celebra o seu famoso festival. Pero esta saturación turística réstalle encanto á cidade. Quizais sexa mellor visitala no inverno.
Escapando dos turistas que invadían o centro, chegamos a Calton Hill. As magníficas vistas da cidade que hai dende aquí fan deste lugar o meu favorito de Edimburgo.
Aproveitando que estamos nunha cidade de tamaño considerable (uns 400.000 habitantes) con gran cantidade de servizos, decidimos buscar un restaurante italiano para descansar o corpo da terrible comida local. O Martone, preto do Calton Hill, foi unha elección estupenda. Despois, pasamos a tarde paseando pola New Town e algunha zona da parte vella que non vimos pola mañá.
Ben entrada a tarde collemos o tren de volta á tranquilidade de Stirling. Xa botaba de menos volver oír falar inglés nas rúas (penso que en Edimburgo escoitei todos os idiomas da terra), tomarme unha caña nun pub onde, despois de catro días por aquí xa non es un descoñecido, e, para rematar o día, cear tranquilamente no B&B mentres falamos con Laura. Dende logo, estivemos moi a gusto en Stirling.
-Gastos pagados no día: (En total 51£)
2 tickets de ida e volta a Edimburgo: 16£
Comida: Pizza, ensalada, cervexas e café (Martone, Edimburgo) 24.70£
Cañas (Stirling): 10.30£
-Km percorridos no día: 0 km
4 DE AGOSTO: CITA COA NATUREZA NO PARQUE NACIONAL DAS CAIRNGORMS
Stirling – Dunked – Aviemore – Parque Nacional das Cairngorms – Boat of garten
Despois de despedirnos de Laura e George, abandonamos Stirling e continuamos cara ó norte. Os seguintes días queremos dedicarnos a percorrer toda a costa norte das Highlands, dende Inverness ata a Illa de Skye, parando a durmir onde nos apeteza. Seguimos pois, a estrada A9 cara Inverness, e a non moitos quilómetros de Stirling visitamos a localidade de Dunkeld, onde facemos un descansiño e vemos as ruínas da antiga igrexa.
Un pouco mais ó norte, decidimos buscar un sitio onde durmir preto do Parque Nacional das Cairngorms. Comezamos a busca en Aviemore, unha especie de localidade – resort, orientada claramente á dar servizos ás estacións de esquí próximas no inverno, e a algúns excursionistas no verán. É, polo tanto, unha poboación bastante fea e sen personalidade, polo que seguimos a buscar polos arredores un lugar que nos convenza máis. Ese lugar foi Boat of Garten. Alí atopamos tamén un B&B que nos gustou ó instante.
Así que despois de comer algo, nos diriximos a ver un pouco o corazón deste Parque Nacional. Primeiro, dentro do Glenmore Forest Park, acercámonos ata a estación de esquí onde se atopan os picos de maior altitude, e onde aínda nesta época do ano se poden ver algúns neveros. Despois dimos un paseo ó redor do Loch (é así como chaman os lagos en Escocia) Morlich, onde había bastante xente disfrutando da praia do redor e incluso bañándose, aínda que a temperatura non era moi agradable.
Como hoxe tiñamos ganas de andar, seguimos buscando máis lugares onde pasear polo parque, e continuamos polas beiras do Loch Garten, para o meu gusto moito máis bonito e tranquilo que o anterior loch, xa que é raro que te atopes con xente. Sen dúbida, é un bo lugar para relaxarse durante a viaxe.
De volta a Boat of Garten, ceamos no que cremos que é o único restaurante da localidade: o Andersons Restaurant, con comida de calidade (cousa rara por estas terras), aínda que algo caro.
-Gastos pagados no día: (En total 298.67£)
B&B Ryneemar, Stirling (4 noites): 240£ + 10£ de propina
Supermercado (Boat of Garten) 3.07£
Cea: 2 platos de peixe, 1 botella viño, postre e café (Andersons,Boat of Garten): 42.90£
Outros: 2.70£
-Km percorridos no día: 267 km
5 DE AGOSTO: O NORTE DAS HIGHLANDS
Boat of garten – John O’Groats – Dunned Head – Melvich
Con moito gusto nos quedariamos uns días máis en Boat of Garten, aínda que só fose por falar máis cos encantadores Val e John, os propietarios do B&B Steornabhagh (http://www.bnbselect.com/bnb/34528). Pero a viaxe continúa, e queremos seguir cara á costa norte das Highlands.
Pouco despois de pasar Inverness, a estrada A9 vai bordeando a costa, facendo a viaxe máis amena. Ó redor do mediodía chegamos ó que se di o punto máis setentrional das Illas Británicas: John O’Groats. Éste famoso lugar non é que teña nada en particular, salvo á fama que leva milleiros de turistas cada ano. En realidade a paisaxe é máis bonita preto de alí, en Dunnet Head, a onde chegan poucos visitantes , e onde si que é en realidade o punto máis setentrional das Illas Británicas. Xusto en fronte desta costa podemos ver as Illas Orcadas.
Continuando pola costa, decidimos buscar un sitio onde pasar a noite cando pasabamos por Melvich, xa que nos gustou o seu entorno. Atopamos o B&B The Sheiling (http://thesheilingbandb.com/), situado nun alto con boas vistas.
En Melvich, Bighouse é un bo lugar para pasear, situado na desembocadura dun río que remata nunha praia. Despois, para relaxarnos máis aínda, fomos tomar algo e cear unhas lasañas moi ricas ó Halladale Inn, a carón do noso B&B.
-Gastos pagados no día: (En total 148.48£)
B&B Steornabhagh, Boat of Garten: 58£ + 2£ de propina
Gasóleo: 52£
Supermercado + pan (Wick): 5.88£
Cea: 2 lasañas e 3 cervexas (Halladale Inn, Melvich): 25£
Cañas: 5.60£
-Km percorridos no día: 314 km
6 DE AGOSTO: “PASSING PLACE”
Melvich – Ullapool
A partires de Melvich, continuamos pola estrada da costa rumbo ó Oeste e despois cara ó sur, indo sempre preto do mar. Para min, as paisaxes desde aquí ata a Illa de Skye son os máis fermosos da viaxe. Recórdanme un pouco os de Noruega que vin o ano anterior. Lugares coma Kyle of Tongue, Loch Eriboll, Kyle of Durness, etc merecen a pena para parar un rato o coche para contemplar a paisaxe.
Ademais, unha paradiña de vez en cando ven ben para descansar un pouco desta estrada, xa que é moi estreita e está chea de “Passing place”, que consisten en pequenos ensanches da estrada onde parar o coche mentres esperas a que pase o que ven de fronte, xa que estas vías son tan estreitas que só colle un turismo.
Despois de pasar Durness, a estrada diríxenos ata o sur con paisaxes igual de espectaculares, xa sexan de costa ou as veces de interior, onde son frecuentes os loch (lagos ou fiordos). No Loch Assynt podemos ver as ruínas do Ardvreck Castle.
Despois duns 200 km de estradas estreitas e de centos de passing place, decidimos parar a buscar onde durmir en Ullapool. Son máis ou menos as dúas da tarde e comezamos en busca dun B&B para pasar a noite e, cousa que nunca nos pasou ata agora, estaban todos co cartel de “no vacancies”, é dicir, completos. Xa pensabamos en durmir no camping ata que atopamos un onde tiñan unha habitación libre (penso que a última que quedaba en Ullapool), e alí nos quedamos (B&B Fyffe House ).
Ullapool está na beira do Loch Broom, e é de onde saen os ferries para Stornoway, nas Illas Hébridas. Os mellores lugares para contemplar o Loch Broom son dende o Faro Rhue (a moi poucos quilómetros en coche dende Ullapool), ou ben dende o mesmo monte de Ullapool, dende onde sae unha ruta de sendeirismo cortiña, da que te dan información na oficina de turismo da localidade. As vistas dende o alto pagan a pena.
Para rematar o dia, unhas cañas nos pubs e un “fish and chips” (peixe con patacas, ambos fritidos e de baixísima calidade) para cear.
-Gastos pagados no día: (En total 89.33£)
B&B The Sheiling, Melvich: 64£
Supermercado (Ullapool): 8.33£
Cea: Fish and chips (Ullapool): 5.60£
Cañas: 11.40£
-Km percorridos no día: 216 km
7 DE AGOSTO: O ROUBO DE BANK OF SCOTLAND
Ullapool – Portree
Como facemos sempre, de vez en cando miramos por internet os gastos e o que nos queda na conta corrente que utilizamos para as viaxes. Pero desta vez levamos unha sorpresa: Ó dia anterior, íamos retirar 100 libras nun caixeiro do Bank of Scotland de Ullapool, pero antes de aceptar a operación, a anulamos para retirar posteriormente 150 libras, xa que queriamos sacar algo máis de cartos. Total, que hoxe vemos que nos cargan na conta as 150 libras que sacamos no caixeiro, como é lóxico, máis tamén as 100 libras da operación que anulamos. Chamamos ó servizo de atención ó cliente da nosa caixa e non nos solucionaron nada, así que decidimos ir directamente ó Bank of Scotland ó próximo luns (hoxe é sábado) a ver que nos din. Non andamos nada sobrados de cartos, por iso estes “erros” dos bancos nos cabrean un pouco.
Seguimos despois á viaxe cara ó sur pola costa oeste de Escocia, sempre por estradas á carón da costa, pasando por lugares tan espectaculares como o Loch Torridon e Loch Carron. Xa pola tarde, chegamos á localidade onde empeza a ponte (antigamente de peaxe) que da acceso á Illa de Skye: Kyle of Lochalsh. Nós, nada máis cruzar á ponte, dirixímonos ata Portree, á capital da illa.
Igual que cando chegamos a Ullapool, todos os B&B de Portree tiñan xa o cartel de “no vacancies”, polo que desta vez non atopamos ningunha habitación dispoñible. Tampouco tivemos sorte nos albergues do centro. E como non nos apetecía seguir buscando polas aforas, decidimos durmir no cámping de Portree (http://www.portreecampsite.co.uk/), cousa da que despois nos arrepentimos, xa que pasamos bastante frío pola noite. Para ó noso gusto, Escocia (e tamén Irlanda), non son lugares moi apropiados para acampar, xa que os veráns son bastante fríos e chuviosos.
Portree ten moitos servizos de cara ó turista: aloxamentos, restaurantes, etc…, pero non é unha localidade moi grande para asimilar tantos visitantes, polo que para ó tamaño que ten, hai moita xente (supoño que será así so nesta época do ano). Polo demais, non é nada fea, sobre todo na zona do porto.
Collemos comida nun supermercado para cear máis tarde no cámping e despois, celebramos o meu cumpreanos tomando unhas cañas nun pub de Portree. Celebrabamos tamén que xa levabamos 11 días de viaxe, e aínda nos quedan moitos por diante.
-Gastos pagados no día: (En total 89.33£)
B&B Fyffe House, Ullapool: 60£
Supermercado (Kyle of Lochalsh e Portree): 8.97£
Cañas: 6£
Outros: 3.06£
-Km percorridos no día: 278 km
8 DE AGOSTO: A ILLA DE SKYE
Portree – Neist Point – Kyleakin
Hoxe imos dedicar o día a percorrer a Illa de Skye, famosa por ser unha das illas máis fermosas de Escocia. Saíndo de Portree cara ó norte, o primeiro que atopamos é o Storr, que conta cun entorno de gran beleza polas súas formacións rochosas, lochs e cantís.
Pouco despois, seguindo a A 855, están as ruínas do Duntulm Castle, situado á beira dun cantil con vistas ás Illas Hébridas. Continuando polas estradas máis próximas á costa, chegamos ata outro lugar con excelentes vistas: o Neist Point, o punto máis occidental da illa.
A costa ten paisaxes moi fermosos, pero o interior non se queda atrás, como as montañas de Cuillin, que chegan a ter case 1000 metros de altitude.
Decidimos pasar esta derradeira noite na Illa de Skye en Kyleakin, a poboación máis próxima á ponte que da acceso á illa. Kyleakin é un lugar que veu a menos dende a construción da ponte, xa que antes era onde se collía o ferry que levaba ata ó “continente”. É pola contra, un lugar moi tranquilo e con bastantes servizos, entre os que destacan varios tipos de aloxamento. Nós desta vez pasamos a noite nun albergue ou hostel, (Skye Backpackers Hostel: http://skyebackpackers.com/)
Botabamos moitísimo de menos poder cociñar a nosa comida despois de tantos días comendo de bocadillos ou a terrible comida que se acostuma tomar por aquí. Concretamente dende a casa de Laura, en Stirling, non tivemos á man unha cociña. Por iso disfrutamos tanto desta cea. Aproveitando a wifi do hostel, reservamos sitio no ferry que nos levaría á Irlanda dentro de tres días, xa que aquí decidimos partir a viaxe dedicándolle ós mesmos días á Irlanda que á Escocia. De paso aproveitamos para avisar a Laura de que iamos pasar mañá a noite na súa casa (apetecíanos volver a parar en Stirling de paso que nos dirixíamos cara ó sur).
-Gastos pagados no día: (En total 51.77£)
Cámping, Portree: 10£
Supermercado (Broadford): 5.97£
Skye Backpackers Hostel, Kyleakin: 30£
Cañas: 5.80£
-Km percorridos no día: 205 km
9 DE AGOSTO: ATRAPADOS NO LAGO NESS
Kyleakin – Lago Ness – Fort Augustus – Fort William – Stirling
Nada máis partir de kyleakin, cruzamos a ponte que da acceso á illa e paramos en Kyle of Lochalsh, a buscar unha sucursal do Bank of Scotland para solucionar o problema das 100 libras que nos cargaron de máis no caixeiro de Ullapool: Nos dixeron que non podían facer nada e que reclamáramos ó noso banco, ou o que é o mesmo, que non querían facer nada.
Despois, a pouca distancia de Kyle of Lochalsh, paramos xunto ó castelo de Eilean Donan, mentres caía unha intensa choiva. Para min, é o castelo máis fermoso dos que vin en Escocia.
O noso seguinte obxectivo era rodear o famoso Lago Ness, no sentido contrario das agullas do reloxo, é dicir, cara ó leste pola beira sur do lago e cara ó oeste pola norte. Non era mala idea, xa que así podíamos ver todo o redor do lago, se non fora porque nos equivocamos de estrada onde a beira sur, e a ruta alternativa por onde nos levou o GPS resultou ser unha pista de terra, invadida por ovellas, e con unhas curvas tan pechadas na parte final, que o coche case non podía tomar as curvas, e moito menos dar a volta.
Mentres manobraba para tomar as curvas, baixo un intenso olor a embrague e roda queimada, ben pensei que se non saiamos de alí polos nosos medios, a única forma de sacar o coche sería en helicóptero.
Tivemos sorte e, como o camiño non estaba excesivamente húmido, conseguimos chegar ata a estrada que bordea ó lago. Dende alí, fomos ata Inverness, cidade no extremo leste do lago, e despois, de volta ó oeste para rodear ó lago pola parte norte, con moitos máis visitantes que na beira sur, onde hai unha especie de “centro turístico” sobre ó lago Ness e o seu monstro (non paramos), e as ruínas do Urqhart Castle, cun prezo da entrada desorbitado para ver unhas ruínas.
Completamos á volta ó Lago Ness en Fort Augustus, para min o lugar máis interesante de todo o lago. Aparte de ser unha poboación con certo encanto, conta cun sistema de esclusas para salvar ó desnivel da Canle de Caledonia (que une a costa leste de Escocia coa do oeste, pasando polo Lago Ness) que paga a pena ver en funcionamento.
Dende Fort Augustus continuamos cara Fort William, por unha estrada que cruza algunha vez o Canle de Caledonia a través de pontes xiratorias, onde se corta ó tráfico cando pasa un barco.
Fixemos unha parada en Fort William para mercar algo para a cea nun supermercado e, aínda que a cidade non é que sexa gran cousa, dar un paseo. Despois, fixemos ó camiño de volta á Stirling, pasando polas fermosas paisaxes do Glen Coe, chegando xa case de noite ó B&B de Laura e George.
-Gastos pagados no día: (En total 42.26£)
Gasóleo: 35£
Supermercado (Fort Augustus): 3.13£
Supermercado (Fort William): 3.13£
Outros: 1£
-Km percorridos no día: 425 km
10 DE AGOSTO: A DERRADEIRA NOITE EN ESCOCIA DESTA VIAXE
Stirling – Portpatrick
Despois do almorzo e a despedida saímos de Stirling cara ó sur, coa intención de chegar a un lugar próximo a Stranraer, que é dende onde nos vai saír o ferry á Irlanda ó día seguinte. Laura e George aconselláronnos facer unha parada no camiño para visitar o castelo de Culzean, xa que pasabamos moi preto. E así fixemos.
Aínda pasamos un bo rato paseando polo xardín que rodea ó castelo, que conta ademais cun lago e incluso unha pagoda. Despois, continuamos pola A77 (por certo, chea de radares de tramo) a carón da costa, con boas vistas ó North Channel, mar que separa Irlanda de Escocia. Chegamos xa pola tarde a Stranraer, onde tiñamos pensado buscar algún lugar para durmir. Como esta poboación non nos gustou moito, decidimos seguir buscando algún B&B por algunha localidade próxima con mais encanto, e a atopamos: Portpatrick.
En Portpatrick atopamos o Ard Choille Guest House (http://www.ardchoilleguesthouse.co.uk/) , outro típico B&B dos que xa estabamos acostumados a durmir nesta viaxe. Foi unha boa forma de pasar a nosa última noite en Escocia desta viaxe: Nun bonito lugar, cun típico pub e B&B escocés.
-Gastos pagados no día: (En total 135.78£)
B&B Ryneemar, Stirling: 60£
Gasóleo: 45£
Culzean Castle: 11£
Cea: The Downshine, Portpatrick 17.18£
1 caña: 2.60£
-Km percorridos no día: 252 km
11 DE AGOSTO: REPUBLICANOS E UNIONISTAS EN BELFAST
Portpatrick – Belfast – Ballycastle
Aínda que Escocia nos gustou moito, xa tiñamos ganas de entrar en Irlanda, sobre todo sabendo que xa estamos no ecuador da nosa viaxe. Aproveitamos que tiñamos que esperar o ferry en Stranraer para facer algunhas compras no supermercado e para cambiar as libras escocesas que nos quedaban por libras británicas, xa que temos oído que hai sitios fóra de Escocia que non aceptan libras escocesas (e viceversa, en Escocia pódese atopar tamén tendas que non acepten as libras inglesas, aínda que nós nunca tivemos problemas neste sentido). Intentamos cambialos en dous bancos e, para a nosa sorpresa, en ambos dinnos que non o poden facer a non ser que teñamos unha conta nese banco. Incrible: se nun banco non podes cambiar cartos, en onde se non?.
Finalmente, pedimos que no las cambiaran en tres tendas distintas, e en cada unha de elas nos trocaron as libras inglesas que tiñan por escocesas sen ningún problema.
Puntuais, saímos de Stranraer no ferry con destino a Belfast, no Úlster, xa na illa de Irlanda, só que baixo administración británica. O traxecto faise nunhas tres horas.
Belfast é unha cidade cun pasado recente sempre en conflito, xa que dende finais dos anos 60 ata non fai moitos anos, sufriu con intensidade a loita entre unionistas (partidarios de seguir pertencendo á Gran Bretaña e maioritariamente protestantes) e republicanos (partidarios de pertencer á República de Irlanda e maioritariamente católicos). Aínda que pode dicirse que a violencia diminuíu enormemente despois do Acordo de Venres Santo de 1998, aínda hoxe en día segue habendo tensión entre estas comunidades. Decidimos visitar, pois, dous enclaves dentro de Belfast onde se respirase un ambiente republicano (católico) e outro unionista (protestante). Escollemos para o primeiro Falls Road, facendo a primeira parada xunto ós famosos murais que fan esquina coa Northumberland Street.
Nestes murais non só se recorda ó conflito do Úlster, senón tamén outros como o Palestino ou o de Euskadi, habendo tamén de temáticas diferentes. Mentres observamos estes murais, vemos como de vez en cando aparcan aquí taxis negros (típicos “cabs” británicos) con algúns turistas, onde o condutor lles explica posteriormente algo sobre os murais. Segundo a guía Lonely Planet, pasear polas zonas do conflito en Belfast nun cab atendendo ás explicacións do taxista, é unha das máis requiridas actividades turísticas de Belfast.
Despois dimos un paseo polo barrio republicano, chegando á zona de separación co barrio protestante, onde se pode observar á delimitación entre eles, con portas e muros como na rúa Townsend Street.
Para ver o barrio unionista escollemos a Shankill Road, moi preto da Falls Road republicana. O primeiro que nos chama a atención nesta rúa, é a grande cantidade de bandeiras que hai por todas partes (nos edificios, nas farolas, sobre a rúa…), como se se estivese celebrando unha festa, aínda que supoño que estarán alí todo o ano. Loxicamente, esas bandeiras eran británicas. Se poden ver tamén varios murais sobre o conflito.
Ó rematar o paseo pola Shankill Road, saímos da Belfast cara ó norte en busca dalgunha localidade na costa onde pasar a noite. Chegamos ata Ballycastle, onde atopamos unha especie de Hotel – B&B (Corratavey , http://www.corratavey.co.uk/) que tiña cociña (moi importante para os que, coma min, non lles gusta moito o que se como por estas terras).
Despois de cear, tomamos unhas cervexas nun pub onde escoitamos por primeira vez nesta viaxe música en directo, rodeados dun ambiente único. Isto íase converter case que nunha rutina os seguintes días. Está claro que, aínda que baixo administración británica, isto xa é Irlanda.
-Gastos pagados no día: (En total 140.54£ máis 158.88€)
Ard Choiller Guest House, Portpatrick: 60£
Supermercado (Stranraer): 2.64£
Supermercado (Ballycastle): 4.40£
Hotel – B&B Corratavey, Ballycastle 60£
Cervexas: 13.50£
Ferry Stranraer – Belfast: 154.5€
Outros: 4.38€
-Km percorridos no día: 143 km
12 DE AGOSTO: O DOMINGO SANGUENTO DE DERRY
Ballycastle – Calzada do Xigante – Derry – Dunfanaghy
Tiñamos claro que queriamos ver dúas cousas no día de hoxe: A calzada do Xigante e as rúas do Domingo Sanguento de Derry; e iso é o que fixemos. Pouco despois de saír de Ballycastle, estabamos xa na Giant’s Causeway (Calzada do Xigante), unha interesante formación xeolóxica composta por miles de columnas de basalto que forma unha paisaxe moi singular, motivo polo que foi declarada Patrimonio da Humanidade.
Aínda que a gran carga de visitantes á que está sometida lle resta encanto (soluciónase con visitala en temporada baixa), o lugar merece a pena velo, non só pola formación xeolóxica en si mesma, senón pola paisaxe dos arredores. Por certo, a entrada é libre, pero o costo do aparcamento (8€), é simplemente un timo.
Vista a Calzada do Xigante collemos rumbo á Derry, onde chegamos en apenas unha hora. Custounos atopar a Leckey Road, no barrio de Bogside, escenario do Domingo Sanguento así como de outros sucesos acontecidos principalmente nos anos 60 e 70.
Aquí, na famosa esquina de Free Derry, entre as rúas Leckey Road e Fahan Street, unha pintada no lateral dunha casa advertía que se entraba no Derry Libre, unha zona que abarcaba os barrios de Bogside e Creggan autoproclamada autónoma polos católicos irlandeses, onde non podían actuar as forzas do exército británico. Pero o domingo 30 de Xaneiro de 1972, un grupo de persoas que participaban nunha manifestación convocada pola Asociación polos Dereitos Civís de Irlanda do Norte traspasou estes límites ante a oposición do exército británico, que respondeu disparando contra os manifestantes, resultando un total de catorce falecidos e varios feridos. Non sería ata xa ben entrado o ano 2010 cando o goberno británico recoñeceu que ós soldados do seu exército se lle dera á orde de disparar, demostrándose que ademais ditos manifestantes non ían armados.
Na actualidade, neste lugar queda en pé o muro da casa da esquina de Free Derry, entre as rúas Leckey Road e Fahan Street, onde se pode ler “You are now entering Free Derry” (Estás entrando no Derry Libre). Tamén se poden ver varios murais con pinturas relacionadas co conflito de Irlanda do Norte e un monumento ás vítimas do Domingo Sanguento.
Queriamos buscar un sitio para durmir nalgunha localidade pequena, polo que saímos de Derry (que é unha cidade de máis de 100.000 habitantes) en dirección á costa do Oeste da Illa. Pouco despois de saír de Derry, deixamos a zona da illa que está baixo administración británica para entrar na República de Irlanda. A partires de aquí xa se utiliza o euro (por fin!), xa non se miden as distancias en millas… pero se segue conducindo pola esquerda.
Quedámonos finalmente nun B&B na localidade de Dunfanaghy, na costa do Condado de Donegal (The Willows http://thewillowsdunfanaghy.com/) . Como ía ser costume os días seguintes, pola noite disfrutamos dos magníficos pubs irlandeses, con músicos tocando en directo e moita Guinness.
-Gastos pagados no día: (En total 3.20£ máis 58.7€)
Párking Calzada do Xigante: 8€
Supermercado (Derry): 3.20£
Cea (Molly’s Bar, Dunfanaghy):34.9€
Cervexas: 15.8€
-Km percorridos no día: 182 km
13 DE AGOSTO: UN PARAÍSO PERDIDO: GLENCOLUMBKILLE
Dunfanaghy – Glencolumbkille
A verdade é que para o día de hoxe non tiñamos plans de visitar ningún lugar en concreto, só ir tirando por estradas á carón da costa en dirección ó sur. Pero a non moitos quilómetros de Dunfanaghy (apenas 100km), atopamos un lugar que nos gustou ó instante onde, cando chegamos sobre as 11 da mañá, decidimos pasar alí o resto do día. Cando vía o seu nome nos carteis da estrada (Glencolumbkille, Gleann Cholm Cille en gaélico) xa me daban ganas de visitalo, e a verdade é que o pobo, así como os arredores, non nos defraudaron en absoluto.
Buscamos onde durmir nun hostel con cociña (Ionad Siúl, http://www.ionadsiul.ie/) e dedicamos o día a pasear polos arredores da aldea, e a ler na fermosísima praia de Trabane Strand, 7km ó sur.
Sen lugar a dúbidas, pasaríamos aquí varios días se tiveramos unhas vacacións máis longas, disfrutando das paisaxes e da tranquilidade que se respira neste lugar de Irlanda rodeados de pastos cheos de ovellas e coellos e de terras onde se aproveita a turba,onde as persoas te saúdan cando te atopan polos camiños, e onde se escoita bastante xente falar en gaélico.
Como non podía ser menos, pola noite a aldea encheu os seus pubs de xente, e os músicos tocaron en directo. Non entendo de onde saíu tanta xente dun sitio tan pequeno, e moito menos de onde saíron tantos músicos. Un dos grupos estaba composto só por mulleres, con cinco ou seis violinistas que tocaban á vez. Igual que aconteceu os dous días anteriores, todo o mundo disfrutaba do final do día no pub mentres se tomaba unhas Guinness. Pena de non quedarse aquí uns dias…
-Gastos pagados no día: (En total 136.01€)
B&B The Willows, Dunfanaghy: 65€
Hostel Ionad Siúl, Glencolumbkille : 50€
Supermercado (Glencolumbkille): 8.21€
Cervexas: 12.80€
-Km percorridos no día: 146 km
14 DE AGOSTO: OS PUBS DE CLIFDEN
Glencolumbkille – Clifden
Deixamos Glencolumbkille con pena, pero a viaxe continúa, e seguimos cara ó sur pola costa. A mañá pasámola na estrada, atravesando as poboacións de Sligo e Donegal, saíndo do coche nada máis que para o necesario. Xa pasado o mediodía, chegamos ás portas do Parque Nacional de Connemara, onde xantamos uns bocadillos nun bonito lugar xunto o mar ó carón da estrada, a pesares da choiva e o frío.
Pola tarde comezamos buscar algunha localidade que nos gustase para pasar a noite. Roundstone foi unha boa candidata, pero como estaban en festas non había ningún B&B libre, así que ó final decidimos quedarnos a durmir en Clifden.
En Clifden a oferta de aloxamentos, restaurantes e pubs é considerable, xa que está nun lugar con bastante afluencia de turistas principalmente pola proximidade ó Parque Nacional de Connemara. Nos arredores, aconsello tomar a Sky Road, unha estrada dende onde se poden contemplar unhas fermosas paisaxes.
Unha vez aloxados nun B&B (Harbour Lodge, http://www.discoverireland.ie/Search-Results/Details.aspx?touristItemID=41192) fomos dar un paseo por Clifden e a buscar un sitio para cear. Despois da cea atopámonos co habitual ambiente nocturno ó que xa estabamos habituados despois de estes días en Irlanda: Pubs cheos de xente de todas as idades, música en directo, e moita, moita Guinness. No primeiro pub onde entramos as cervexas saíronnos de balde, xa que un home nos deu o seu tícket da comida, na que lle regalaban unha consumición. Máis tarde, chegamos a outro pub onde un home cuns 60 anos xa ben cumpridos, e unha forma física envidiable, improvisaba os bailes da música que se tocaba, facendo flexións e estiramentos de cando en cando, e ata cantando cando os músicos, cos que non tiña ningunha relación, lles deixaban o micrófono. Foi un auténtico “showman” improvisado sen el sabelo, e conseguiu que todos os que mirábamos o seu espectáculo non esquecéramos xamais ese día. Os pubs de Irlanda son inigualables.
-Gastos pagados no día: (En total 98.54€)
Gasóleo: 56€
Cea (Mannions bar, Clifden): 24.40€
Cervexas: 13.80€
Outros: 4.34€
-Km percorridos no día: 376 km
15 DE AGOSTO: UN DIA PERFECTO NAS ILLAS DE ARAN
Clifden – Illas de Aran – Carraroe
Hoxe amañeceu completamente despexado e facía calor. Non viamos un día así en toda a viaxe, onde o ceo estivo sempre máis ou menos nubrado, con algunhas chuvias e a temperatura rara vez chegou a rozar os 15 grados. Decidimos pois pasar o día nas Illas de Aran, que están a pouca distancia de Clifden.
Fomos en coche ata Rossaveel, dende onde sae o ferry ata a maior illa das Aran: Inishmore. En menos dunha hora o ferry deixounos en Kilronan, a poboación máis importante da Illa, onde nada máis chegar alugamos unhas bicicletas (10€ cada bicicleta por día).
Decidimos facer unha ruta circular para dar a volta á illa, comezando pola estrada que vai en dirección ó oeste á carón da costa norte, onde nunha paradiña chegamos a ver focas coa metade do corpo ó sol e a outra metade na auga. Nunca viramos focas no seu hábitat natural, por iso estivemos un bo rato contemplándoas. Continuamos a ruta pasando por unha fermosa praia onde se bañaban bastantes turistas , ata chegar ó estremo máis occidental da illa, para min un dos lugares máis fermosos da mesma, onde nos tomamos uns bocadillos mentres viamos pasar focas.
Unhas das cousas que máis chaman a atención destas illas son as leiras esquilmadas polo uso intensivo das mesmas ó longo dos anos, quedando nada máis que rochas en moitas delas. Dende logo a vida aquí nunca foi doada, xa que climatoloxía é moi dura, con frecuentes temporais nos longos invernos, e as terras son moi pobres para subsistir da agricultura. Aparte dos típicos xerseis das Aran, tamén son famosas as Currach, típicos barquiños que aínda se usan nestas illas.
Rematamos a excursión pola illa na costa sur, onde hai fermosos cantís, logo de pasar polo punto de maior altitude, onde hai unha boa panorámica das illas. Foi un día perfecto, nun lugar cunha natureza e cultura únicas, que tivemos a sorte de disfrutalas cun ceo completamente despexado, sen vento, e a uns 20 grados de temperatura.
Despois de estar todo o dia pedaleando, embarcamos no ferry de volta xa ben entrada a tarde. Unha vez no coche, decidimos ir buscar onde durmir nalgún pobo próximo á beira do Loch Corrib, pero perdémonos. Estivemos tan perdidos, que tiven que preguntar nun supermercado onde nos atopabamos, xa que o noso mapa ten unha escala moi grande, o GPS non ten cartografía de Irlanda, e os carteis nesta zona estaban todos en gaélico. Ademais, non atopamos ningún letreiro que indicase o nome de ningunha poboación por onde pasabamos. Así que, como xa se estaba facendo de noite, preguntei no supermercado se había algún sitio para durmir preto, e moi amablemente me indicaron onde, sen mencionar o nome de ningún pobo, senón só por referencias: pasas unha ponte, despois unha árbore grande ó carón dunha rocha, etc…
Seguindo as instrucións que nos deron, chegamos a un B&B (teach diochta uí dhomhnaill casla ) nun lugar que o día seguinte me decatei que se chamaba Carraroe. Como xa era tarde, o único sitio aberto para cear era un local de comida rápida onde daban fish and chips, hamburguesas e toda clase de fritangas basura. Despois, como de costume, a relaxarse un ratiño a un pub onde, por primeira vez dende que estivemos na Illa de Irlanda, non houbo música en directo. Esa noite tampouco estabamos para moita festa, xa que o cansazo de pedalear todo o día podía con nós.
-Gastos pagados no día: (En total 148.06€)
B&B Harbour Lodge, Clifden: 60€
Supermercado (Clifden): 9.31€
Ferry a Aran con desconto: 40€
Aluguer de bicicletas en Aran: 20€
Cea (Carraroe): 11.60€
Cervexas: 7.15€
-Km percorridos no día: 99 km
16 DE AGOSTO: DIA CHUVIOSO EN LAHINCH
Carraroe – Lahinch
Ó contrario que onte, hoxe choveu case todo o día. Queriamos visitar os famosos cantís de Moher, e de camiño fixemos unha parada no mosteiro de Kilmacduagh. Sen dúbida, é un lugar interesante para visitar, sobre todo pola súa ben conservada torre circular, onde a poboación se protexía dos ataques.
Despois tomamos rumbo cara á costa para ver os Cantís de Moher. Cando chegamos, chovía moito e había néboa, polo que decidimos buscar un sitio para durmir en Lahinch, a pouca distancia de alí. Atopamos un Hostel (West Coast Lodge, http://www.lahinchaccommodation.com/ ) con cociña, que xa botabamos de menos despois de non poder cociñar a nosa comida dende fai un par de días.
Ó final pasamos o resto do día en Lahinch protexéndonos da choiva e descansando. Apenas saímos da habitación máis que para dar un paseo polo pobo e para ver a súa praia, moi famosa entre os que practican o surf.
Pola noite, como de costume desde que chegamos a esta illa, fomos tomar unhas Guinness a un pub onde tocaban música en directo. Desta vez acompañounos Iratxe, unha rapaza de Bilbo que coñecemos onde nos aloxamos, coa que nos sentimos moi a gusto compartindo unhas cervexas. Foi unha mágoa que os pubs pechen tan cedo para nós, porque senón seguro que continuaríamos tomando Guinness ata ben entrada a noite.
-Gastos pagados no día: (En total 86,78€)
B&B teach diochta uí dhomhnaill casla, Carraroe: 70€
Supermercado (Lahinch): 5.58€
Cervexas: 11.20€
-Km percorridos no día: 160 km
17 DE AGOSTO: BENVIDOS Á “FARM HOSTEL”
Lahinch – Fenit – Killorglin
Logo de saír de Lahinch fixemos unha parada en Ennis para dar un paseo polo centro da cidade e mercar algo nun supermercado. Despois continuamos cara ó sur, pasando polos arredores de Limerick cruzando o Río Shannon, e seguindo pola estrada da costa ata Tralee. A medio camiño, visitamos as ruínas do Castelo de Carrigafoyle, onde se pode entrar nelas e subir ata o último piso.
En Tralee desviámonos uns quilómetros ata Fenit, para ver a Bahía de Tralee e o porto, onde dimos un pequeno paseo.
Continuando ó sur chegamos a Killorglin, onde atopamos un hostel para pasar a noite chamado Laune Valley Farm Hostel (http://www.launevalleyfarmhostel.com/index.html). Era un lugar perfecto para pasar uns días para unha persoa con afición á aracnoloxía, xa que pola grande cantidade de telarañas presentimos a súa presenza. A estancia sería insuperable se ademais gustara das antigüidades e a restauración, debido á idade e estado de moitos mobles. Aínda que nós non temos tales afeccións, decidimos quedarnos alí un par de días xa que polo menos a casa era barata, e a estas alturas da viaxe non andabamos sobrados de cartos. Ademais, dispoñía de cociña, polo que podiamos facer a nosa comida. Non fai falla dicir que non lle temos medo ás arañas.
-Gastos pagados no día: (En total 84.98€)
West Coast Lodge, Lahinch: 60€
Supermercado (Ennis): 13.98€
Cervexas: 8€
Outros: 3€
-Km percorridos no día: 248 km
18 DE AGOSTO: A PENÍNSULA DE DINGLE E O PARQUE NACIONAL DE KILLARNEY
Killorglin – Península de Dingle – Killarney – Killorglin
O noso plan de hoxe é visitar a Península de Dingle e a cidade de Killarney, xunto co seu Parque Nacional. O máis fermoso da Península de Dingle é a súa paisaxe, especialmente no seu extremo preto das Illas Blasket e, ó sur, a gran praia de Inch. Pola contra Dingle, a maior localidade da península, para nós non tivo nada de interese.
Tras rodear a península dirixímonos á famosa cidade de Killarney. Alí, dimos un paseo polo centro e a verdade é que nos decepcionou un pouco, tendo en conta o que escoitaramos falar dela. O que si nos gustou moito foi o Parque Nacional de Killarney. É un lugar moi fermoso, con varios lagos entre montañas e moita vexetación, onde se poden facer rutas de sendeirismo, en bicicleta e incluso se poden alugar coches de cabalos. Dentro do parque tamén se pode visitar o Castelo de Ross.
Estivemos paseando polo Parque Nacional entre o Lago Leane e os bosques unhas horas, ata que case se nos fixo de noite.
Despois, de volta á Killorglin, fomos tomar unha cervexa á un pub como de costume, aínda que, tanto este día como o anterior, non atopamos ningún pub con música en directo. A verdade é que Killorglin, para non ser unha poboación moi pequena, pareceunos unha localidade moi solitaria pola noite.
-Gastos pagados no día: (En total 70.24€)
Gasóleo: 54.01€
Supermercado (Killarney): 6.73€
Cervexas: 8€
Outros: 1.50€
-Km percorridos no día: 219 km
19 DE AGOSTO: O “RING OF KERRY”
Killorglin – Península de Iveragh – Kenmare
Asegurándonos de que non levabamos ningunha araña con nós, saímos de Killorglin coa intención de percorrer o Ring of Kerry, que non é máis que rodear a Península de Iveragh.
A parte máis occidental da Península de Iveragh é para min a máis fermosa, especialmente a Illa de Valentia e a Bahía de St. Finnans, dende onde se poden ver ó lonxe as Illas Skelling, que albergan un mosteiro cristián do século VI e unha poboación importante de frailecillos e alcatraces.
Logo de facer unha parada en Sneem, completamos a volta ó Ring of Kerry en Kenmare, onde decidimos quedarnos a durmir, xa que nos gustou moito cando pasamos pola estrada e ademais parecía que tiña bastante ambiente. No primeiro B&B que preguntamos para pasar a noite queríannos cobrar 100€, así que saímos disparados de aló a pesar de que a propietaria nos aseguraba que nese pobo non atopariamos un B&B máis barato. A pouco metros de distancia preguntamos noutro que, para min era máis ou menos similar que o anterior, ou incluso mellor, e nos saía a 65€ (aínda que ó final cobrounos 60€ porque tomamos un almorzo continental en vez que o irlandés), polo que quedamos durmir alí (B&B Melrose, http://www.melrosekenmare.com/page2.html).
Dende logo que non nos equivocamos ó escoller Kenmare para pasar a noite, xa que hai moitos pubs con moito ambiente e moita música en directo. Nun deles incluso un tipo nos invitou a uns chupitos. A verdade é que tiñamos ganas de festa despois de dous días tranquilos en Killorglin.
-Gastos pagados no día: (En total 130.24€)
Laune Valley Farm Hostel , Killorglin (2 noites): 80€
Supermercado (Sneem): 2.24€
Cea (McCarthy, Kenmare): 20€
Cervexas: 28€
-Km percorridos no día: 181 km
20 DE AGOSTO: A DERRADEIRA GUINESS DA VIAXE
Kenmare – Península de Beara – Baltimore – Kinsale
Así como dous días antes rodeamos a Península de Dingle, e o anterior a de Iveragh, hoxe nos toca a Península de Beara. Como no caso de Dingle e Iveragh, a zona que máis me gustou foi o seu extremo máis occidental, aínda que toda a península é fermosa.
Como as dúas anteriores, Beara tamén remata con illas no seu extremo, neste caso coa Illa de Dursey, onde un curioso aparato similar a un teleférico con capacidade para unhas poucas persoas e unha vaca (iso vin nalgunha guía), permite acceder ós turistas é os pouco menos de dez habitantes fixos da illa.
A partires de Dursey continuamos por estradas da costa agora xa en dirección leste, xa que nos atopamos no extremo sur da illa. De camiño, fixemos unha parada no faro de Baltimore: a súa forma cónica me pareceu moi curiosa.
Decidimos buscar un B&B para durmir en Kinsale, xa que nos gustou a poboación e ademais estaba preto do porto dende onde nos sairía o ferry á Bretaña ó día seguinte. Atopamos unha habitación libre no Rock View B&B (http://www.rockviewbb.com/), situado no mesmo centro. Como era a nosa última noite en Irlanda desta viaxe había que despedirse en condicións buscando os mellores pubs para tomar unhas pintas de Guinness. ¿E cales son eses mellores pubs?. Despois destes días en Irlanda fixémonos uns expertos en atopalos. Os mellores pubs son eses onde apenas hai turistas, e a meirande parte dos clientes son autóctonos. Deben ter, como debe ser, música en directo e, como os que escoitan a súa música son os clientes de sempre, non lle fan moito caso ós músicos. Isto é importante, xa que fai que os músicos actúen con máis naturalidade, e incluso, como ven que es “raro”, é dicir, un turista perdido por alí, case seguro van ir falar contigo, dedicarte unha canción ou, polo menos, despedirse de ti cando te vaias. O mesmo pasa cos clientes habituais do pub, que se fixan máis en ti xa que es a “novidade” desa noite. Estivemos un bo rato nun destes pubs tomando as derradeiras Guinness da viaxe.
-Gastos pagados no día: (En total 113.34€)
B&B Melrose, Kenmare: 60€
Supermercado (Castletainbere): 5.44€
Cea (kieran’s Folkhouse Inn, Kinsale): 26.70€
Cervexas: 21.2€
-Km percorridos no día: 282 km
21 DE AGOSTO: O “PONT AVEN”
Kinsale – ferry “Pont Aven”
O ferry sae as catro e media da tarde dende Ringaskiddy, a poucos quilómetros de Kinsale, así que temos tempo para aproveitar a mañá dando un paseo por Kinsale e visitar o castelo de Charles Fort.
Puntual, pouco antes das cinco, o ferry xa estaba navegando en fronte da cidade de Cobh, agasallándonos cunha panorámica da mesma.
Desta vez, temos que pasar bastantes menos horas no barco que no de Bilbo á Portsmouth, 14 horas fronte ás 29 do ferry anterior, aínda que facemos máis ou menos as mesmas cousas: pasear polo interior do barco, ver o mar dende a cuberta e ler no camarote. Este ferry, chamado Pont Aven, é máis moderno que ó anterior e, para min, penso que máis grande e rápido tamén. Ten, incluso, unha piscina aceptable dentro dunha das cubertas superiores. O billete para dúas persoas en camarote interior (xa non quedaban prazas en camarotes exteriores) e o coche saíunos en 395€.
-Gastos pagados no día: (En total 511.54€)
B&B Rock View, Kinsale: 60€
Supermercado (Kinsale): 7.79€
Pizza (Carrigaline): 6€
Gasóleo: 41€
Ferry Cork – Roscoff: 395€
Outros: 1.75€
-Km percorridos no día: 61 km
22 DE AGOSTO: CROISSANTS, GALLETES, CAFÉ AU LAIT
Ferry “pont aven” – Roscoff – Punta de St Mathieu – Audierne
O ferry chegou a Roscoff á hora prevista: ás 7:30. Nada máis chegar á terra o primeiro que facemos é buscar un lugar onde almorzar en Roscoff, a ser posible uns croissants. E así fixemos. Tomámonos uns bos croissants, que xa tanto botabamos de menos despois de tantos días.
Logo de dar un paseo por Roscoff, continuamos en dirección á Punta de St. Mathieu por estradas sempre á carón da costa, contemplando os fermosos paisaxes bretóns.
Fixemos unha parada en Le Conquet e no faro de St Mathieu, e a partir de aí choveunos o que nos quedou de día. Continuamos cara ó sur sempre pola costa ata que decidimos quedarnos a durmir en Audierne, preto da cidade de Quimper. Audierne, así como a próxima Punta de Raz, xa as coñeciamos de outras viaxes pola Bretaña francesa, onde nos gusta regresar sempre que podemos. Para pasar a noite buscamos unha habitación nunha “chambre d’hôtes” ,unha especie de B&B pero á francesa, que é un tipo de aloxamento onde acostumamos a durmir sempre que viaxamos por Francia, xa que soen ser baratos, con almorzo e cun trato moi familiar (Vent d’ailleurs, http://www.vent-dailleurs.eu/).
Xa pola noite, e despois de tantos días comendo a terrible comida das terras que acababamos de visitar, case nos caían as lágrimas mentres ceabamos nunha crepería unhas galettes, unha especie de filloa de trigo sarraceno típica da Bretaña e moi famosa en toda Francia. Por fin volviamos comer ben despois de tantos días!
-Gastos pagados no día: (En total 51.8€)
Almorzo (Roscoff): 5.95€
Cea (Aux Crepes d’or, Audierne): 28.70€
Cervexas: 9€
Outros: 8.15€
-Km percorridos no día: 286 km
23 DE AGOSTO: “ALBATROS”
Audierne – Pont-Aven – Port-Navalo – La Roche-Bernard
Continuamos polo sur da Bretaña cara ó leste, para ir facendo o camiño de regreso á casa. Lugares bretóns tan famosos como Concarneau, Carnac ou Quiberon xa son coñecidos para nós doutras viaxes, pero non Pont-Aven, que aproveitamos para visitalo ó quedarnos de camiño.
Outro lugar que non estivemos noutras viaxes pola Bretaña e que decidimos visitar foi a parte leste do Golfo de Morbihan, chegando ata á localidade de Port-Navalo. Esta zona non nos gustou moito, polo que continuamos o noso camiño ata La Roche-Bernard, que nos pareceu máis bonito e tranquilo.
Quedámonos durmir no Auberge des Deux Magots (http://www.auberge-les2magots.com/EN/index.php) , nunha praza do mesmo centro de La Roche-Bernard.
Despois dun paseo pola localidade e o porto, volvemos cear as típicas galettes (tamén as tomamos no xantar) nunha creperia. Para rematar ó dia estivemos de cañas por La Roche-Bernard onde coñecimos a Greg, co que estivemos xunto a outra xente tomando algo ata ben entrada a noite. Aínda hoxe continuo sen saber por que cando diciamos que eramos galegos un deles non paraba de repetir a palabra “albatros” (e o albatros non é que sexa un paxaro moi común na nosa terra).
-Gastos pagados no día: (En total 110.6€)
Chambre d’hôtes Vent d’ailleurs, Audierne: 47€
Xantar (La fregale, Guidel): 21.50€
Cea (Crêperie de la Roche, La Roche-Bernard): 27.60€
Cervexas: 14.50€
-Km percorridos no día: 298 km
24 DE AGOSTO: FACENDO QUILÓMETROS
La Roche-Bernard – San Vicente de la Barquera
Aínda que tiñamos pensado pasar polo menos un par de días máis en Francia, moi ó noso pesar, e por motivos alleos á nós, tivemos que adiantar camiño ata algún lugar preto da casa. Así que, algo resacosos despois da festa do día anterior, saímos de La Roche-Bernard logo de tomarnos un croissant de almorzo. Despois, fixemos os máis de 800km. ata San Vicente de la Barquera facendo só as paradas necesarias. Chegamos xa de noite, e escollemos para durmir no mesmo sitio que estivemos no regreso da viaxe ó Cabo Norte do ano anterior, o Azul de Galimar (http://www.hotelazuldegalimar.es/), pero neste caso quedamos no hostal, que é máis barato e máis que suficiente para nós.
Como aínda despois de dous días en Francia comendo ben non nos é suficiente para esquecer a comida escocesa e irlandesa, tomamos unhas boas racións para cear. Non hai que excederse moito, xa que mañá en Asturias continuaremos xantando como tanto o botabamos de menos uns días atrás.
-Gastos pagados no día: (En total 240.56€)
Auberge des Deux Magots, La Roche-Bernard: 60€
Supermercado (La Roche-Bernard): 16.41€
Gasóleo: 82€
Peaxes: 39.65€
Cea (Bar Folia, San Vicente de la Barquera): 28.7€
Outros: 13.2€
-Km percorridos no día: 882 km
25 DE AGOSTO: ALONGANDO A VIAXE
San Vicente de la Barquera – Ídolo de Peña Tú – Coto Carcedo – Puerto de Vega – Castropol
Hoxe pola mañá sabemos que ó final podemos estar un día máis de viaxe, así que, aínda que estamos preto da casa, intentaremos pasar outra noite polo camiño e así ir con máis calma. Pouco despois de saír de San Vicente, xa en Asturias, visitamos o Ídolo de Peña Tú, que é un conxunto megalítico con grabados e pinturas. Dende o aparcadoiro(a carón da N-634) ata o ídolo hai un camiño que se percorre en poucos minutos. Unha vez alí, un guía explica de balde o significado dos grabados.
Como de costume sempre que pasamos por Asturias, hai que comer o típico cachopo (http://es.wikipedia.org/wiki/Cachopo). Un dos meus favoritos é o do Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (Concello de Castrillón, moi preto de Avilés).
Logo, despois dunha parada en Luarca, buscamos onde durmir en Puerto de Vega (preto de Navia), pero estaba todo ocupado ou con prezos moi altos, polo que continuamos ata Castropol.
En Castropol durmimos nun hotel á beira da N-640 (Casa Vicente) e ceamos unhas sardiñas á carón do porto.
-Gastos pagados no día: (En total 128.4€)
Hostal Azul de Galimar, San Vicente de la Barquera: 65€
Xantar (Parrillada Vistamar, Coto Carcedo): 22€
Cea (Mesón La Santina, Castropol): 32.30€
Cañas: 6.20€
Outros: 2.90€
-Km percorridos no día: 267 km
26 DE AGOSTO: A CHEGADA
Castropol – Foz – Lugo
Con pena porque xa non podemos alongar máis a viaxe, iniciamos ó regreso ó lugar de onde saímos trinta días atrás. De todos os xeitos, aínda aproveitamos a mañá para dar un paseo pola Praia das Catedrais e por Foz, onde comemos unhas racións. Pola tarde, chegada a Lugo. Como de costume, todo este mes viaxando pasóusenos tan rápido que case non nos dimos conta. Por suposto, e como en case todas as viaxes que fixemos, o volveriamos facer o día seguinte da chegada.
-Gastos pagados no día: (En total 82.6€)
Hotel Casa Vicente, Castropol: 55€
Xantar (Cervecería Barrilete, Foz): 24€
Outros: 3.60€
-Km percorridos no día: 134 km
TOTAL DA VIAXE:
Gastos: 4345€ (2172€ cada un)
Quilómetros: 7609km (254km de media en 30 días de viaxe)
FIN.
Se desexades máis información podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es
GUIA DA VIAXE
Documentación:
Tanto Reino Unido, como Irlanda e Francia pertencen a Unión Europea, polo que o único requisito de entrada nestes países para cidadáns da UE é que leven o seu DNI. De todas formas, non está de máis levar o pasaporte.
Fronteiras:
Nalgúns sitios son practicamente inexistentes, coma por exemplo entre Irlanda e o Reino Unido. O único que poden controlar nalgunhas delas pode ser que non nos pasemos da cantidade de alcohol ou tabaco permitido.
Seguridade persoal:
Todos estes países son moi seguros, así que a única norma de seguridade a seguir é a do sentido común: non deixar cartos nin obxectos de valor á vista no coche, vixiar a carteira e mochila en aglomeracións, etcétera…
Urxencias sanitarias:
Para axilizar os trámites en caso dunha urxencia sanitaria nestes países, recoméndase levar a Tarxeta Sanitaria Europea, que calquera beneficiario da seguridade social a pode pedir gratuitamente nas oficinas da seguridade social. En moitas oficinas as dan o momento.
Cómpre levar ademais certos medicamentos de uso corrente para a diarrea, estreñimento, paracetamol, alcohol, auga osixenada, …
Comunicacións:
A cobertura de móbiles é moi ampla nestes países. Nalgunhas compañías pode ser preciso chamar ó servizo de atención ó cliente por se hai que activar algo para chamar dende o estranxeiro. Nós levabamos dous móbiles, un de contrato e outro de tarxeta e de dúas compañías distintas, que funcionaron sen problemas. Tamén é recomendable informarse de que compañías teñen tarifas máis baratas nos países para así escoller dende o noso móbil a compañía máis económica (con selección do operador manual).
As veces é recomendable buscar acceso a internet para falar coa familia (e aforrar cartos en chamadas), buscar aloxamento, información turística, etc… Nós levamos un ordenador portátil e atopamos distintas redes wifi polo camiño nos aloxamentos, bares,… En Francia sempre queda o truco de ir a un Mc Donalds a tomar polo menos un refresco, xa que alí todos teñen wifi gratuíta. Se non levades ordenador, sempre se pode atopar un cíber ou unha biblioteca pública.
Información turística:
En moitas das localidades que visitamos contan con oficinas de turismo onde proporcionan información turística gratuitamente. Nós informámonos antes da viaxe de moitos dos lugares turísticos por medio de guías de viaxe e internet. Ademais, levabamos con nós varias guías de países, algunhas nosas e a maioría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas.
Cartos:
Convén levar cartos en metálico e en tarxeta. Os cartos en metálico non se deben gardar todos xuntos, senón en lugares separados, para evitar roubos e perdas. Francia e Irlanda utilizan o euro, pero non no Reino Unido. Nós levabamos algunhas libras en metálico que cambiamos antes de saír da viaxe. Tamén sacamos algunhas máis nun caixeiro automático que nos deu problemas, como conto no diario da viaxe. Segundo me teñen comentado, hai algúns lugares en Inglaterra ou no Ulster onde non aceptan libras escocesas e viceversa, aínda que nós non tivemos problemas neste sentido.
Débese levar ademais varias tarxetas, mellor as de crédito que as de débito, xa que estas últimas non as aceptan nalgúns lugares (peaxes de Francia ou na compañía de ferries Brittany Ferries, por exemplo). Visa ou Mastercard como tarxetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son das máis frecuentes.
Horarios:
Hai que ter en conta que os establecementos destes países sempre pechan antes que aquí, polo que moitas tendas sobre as 5 e media da tarde xa están pechadas. Excepcionalmente, en Irlanda teño visto supermercados abertos ata case as 10 da noite, e incluso en domingo. Os restaurantes e bares igual, polo que compre adiantar a hora da comida e da cea. Isto tamén é importante á hora de buscar aloxamento, especialmente en localidades pequenas.
Cómpre destacar que tanto no Reino Unido como Irlanda se debe retrasar unha hora o reloxo.
Ónde durmir:
Nestes países hai moitas posibilidades de aloxamento en cantidade e calidade, dende luxosos hoteis ata campings e albergues. No Reino Unido e Irlanda é moi común aloxarse en casas particulares onde te alugan unha habitación e inclúen o almorzo do día seguinte, coñecido polo nome de Bed and Breakfast (B&B). Hai moitísimos e en case todas as localidades. Soen estar sinalizados ó carón da estrada (moitos incluso poñen nun cartel se teñen habitacións libres, vacancies, ou está completo, no vacancies), aínda que tamén se poden localizar nas oficinas de turismo, en internet, etc… Pódense atopar caras e baratas, aínda que o prezo medio ronda as 60-65 libras no Reino Unido e os 60-65 euros en Irlanda. Os almorzos soen ser moi completos, podendo elixir en case todos entre o almorzo típico das illas (ovos, touciño, fabas, salchichas, tomate, …) ou o continental. Pero o mellor deste tipo de aloxamento é, sen dúbida, o trato familiar.
Cómpre destacar que nos cuartos de baño das habitacións onde durmimos nas illas teñen un sistema nas duchas un pouco estraño para nós, xa que se manexa cunha especie de interruptor onde tamén se regula a temperatura, posto en marcha previamente con outro interruptor que polo xeral está no teito e ten forma de cordel. Por outro lado, precísase un tempo para acostumarse ó funcionamento das cisternas.
Aparte do B&B, tamén se pode durmir en hoteis, hostels (unha especie de hostais), albergues ou campings, aínda que este último non o recomendo xa que nestas illas chove bastante, e pola noite soe facer bastante frío. Por esta razón nós só acampamos unha noite.
Non se debe esquecer ó entrar nas illas un adaptador de enchufes, xa que alí se utilizan de tres clavixas planas.
En Francia recomendo a máis ou menos versión francesa do B&B: a chambre d`hôtes. Aínda que as hai de moitas categorías e prezos, temos durmido nelas ata por 40€ a noite con almorzo en temporada baixa. Tamén se pode durmir barato nas cadeas de hoteis tipo Formule 1, Ibis, etc…
Ónde comer:
Persoalmente, considero a comida do Reino Unido e Irlanda bastante mala e pouco saudable, polo que recomendo sempre que sexa posible buscar un aloxamento con cociña. Nas localidades máis grandes sempre se pode atopar algún restaurante con comida de mellor calidade. Se de todas formas se decide xantar ou cear como a meirande parte dos nativos, acudiremos a un pub ou a diversos locais de comida rápida para tomar fish and chips, pizzas, e todo tipo de fritangas.
En Francia a cousa é ben distinta. Hai moitos tipos de restaurantes e en moitos deles teñen menús a escoller a prezos interesantes. Particularmente, eu recomendo comer de vez en cando nunhas das típicas creperías.
O vehículo:
Para rodar polas estradas destes países compre levar o permiso de circulación do vehículo, o recibo do seguro e recoméndase tamén a carta verde do seguro. Non está de máis pedir na compañía de seguros un parte europeo de accidente. Se o vehículo non leva distintivo do estado na placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo.
Tendo en conta que as luces do vehículo do continente non están adaptadas para circular pola esquerda, se recomenda pegar un adhesivo nos faros para que non deslumbren ós que nos cruzamos en sentido contrario. Eu merqueino nunha tenda do ferry que nos levou a Portsmouth.
Respecto ó combustible se pode atopar en todos estes países gasolina sen chumbo e gasóleo en todos eles sen problemas, iso si, máis caros. En Francia é recomendable repostar en gasolineiras dos centros comerciais, algo moi habitual alí, xa que o aforro respecto as estacións de servizo das autopistas é considerable. Ningunha das gasolineiras onde repostamos tiñan servizo atendido, como é común nestes países.
Conducir:
Como todos sabemos, tanto no Reino Unido como en Irlanda se conduce pola esquerda. Ó principio parece difícil, especialmente nas rotondas, pero debo recoñecer que me adaptei bastante ben.
Débese un facer cun bo mapa de estradas. Co obxectivo de non andar con varios mapas, utilizamos o mapa de Europa de Michelín, que xa o temos utilizado noutras viaxes e estamos acostumados a el. As veces resulta interesante ter algún máis dunha zona en concreto cunha escala máis detallada; nós para elo usábamos os mapas das guías. Aparte tiñamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sen actualizar dende o 2006, aínda que non incluía Irlanda. Aínda que non é infalible, si serve de gran axuda.
Nas Illas, tanto as distancias como os límites de velocidade se miden en millas e millas por hora respectivamente, cousa á que si me custou adaptarme. No caso dos límites de velocidade levaba pegada unha nota no salpicadero cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora. Soen ser de 30mph (48km/h) en cidade, 60mph (96km/h) en estrada e 70mph (112km/h) en autoestrada.
O estado das estradas principais en Escocia é bastante bo, aínda que non se pode dicir o mesmo das menos transitadas, como ás do máis ó norte. Algunhas destas son moi estreitas e cheas de “passing place”, que son pequenos ensanches onde esperar á que pase o vehículo co que nos cruzamos nas estradas onde non collen os dous á vez. Circular moitos quilómetros por este tipo de estrada pode ser desquiciante. En Irlanda o estado das estradas é bastante peor, especialmente nas zonas máis afastadas.
En Francia son moi frecuentes as autopistas de peaxe, moi boas pero caras. O límite máximo nelas é de 130 km/h pero con humidade baixa ata 110 km/h. Hai bastantes radares, uns sinalizados e outros non. Os condutores soen cumprir escrupulosamente cos límites de velocidade.
Aparcar:
Para aparcar nas cidades hai dúas opcións: Ou buscar un aparcamento subterráneo (máis cómodo, seguro e caro), ou buscar unha zona de aparcamento público na rúa. Neste último caso, buscar onde aparcar soe ser difícil, perdendo ás veces moito tempo en buscar un sitio libre. Cómpre, ademais, levar cartos soltos para os parquímetros, e controlar o seu límite de tempo.
Se desexades máis información podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es
